Bazel-Kruibeke had voor de bekerfinale alles uit de kast gehaald: gouden armbandjes voor de supporters, een deejay die de beats door de zaal deed galmen, de grote tribunes uitgerold, de speaker die een voor een de namen van de speelsters afriep - indrukwekkend.

Dat vonden onze meiden ook: de zenuwen nagelden ons even aan de grond, de eerste vier punten stak Borsbeke-Herzele vlot op zak. Annelore nam een eerste timeout en toverde de stress grotendeels weg. We kwamen snel terug op gelijke hoogte, namen bij 10-10 voorzichtig de leiding en liepen op kousenvoeten uit. De zenuwen wisselden van kant. Zo mild de scheids bleef voor de twijfelachtige contacten die de klamme handen aan de overzijde soms veroorzaakten, zo ongenadig haalde onze aanval uit. Met 25-20 was set 1 van ons.

Van stress was bij het begin van set 2 al geen sprake meer. Van 6-0 ging het naar 12-2 - en die twee punten hadden de onzen eigenlijk ook 'gemaakt'. Toen Hebo dan toch aan scoren toe kwam, reageerden onze dames A gevat en serveerden ze de tegenstand bij momenten van het veld. Een zware 25-9: zelfs in de competitie was ons dat nog niet te vaak gelukt.

Met 5-1 en 9-2 leek set 3 gewoon van hetzelfde laken een pak voor de broek te zullen worden. En toen zette Hebo een remonte in: plots stond het 11-11. Een mens zou van minder beginnen twijfelen, maar de Forza meiden bewaarden hun cool, stroopten de mouwen op en begonnen weer te scoren, terwijl ze in het achterveld de boel netjes onder controle hielden. 14-11, 19-15, 22-17: in Herzele voelden ze de maartse bui al hangen, dit zou Oudenaarde niet meer uit handen geven. Het was niet meteen raak, maar de marge was groot genoeg om een paar matchballen te laten passeren. De derde was de goede: 25-19, 3-0 en een grote blinkende trofee in de prijzenkast. Waar nog net genoeg plaats is om er volgende week misschien nog eentje bij te zetten...

Met dank aan sponsors STS Solutions, Bistro Regal en Bakkerij Panda voor de lekkere tractaties.

Lees hier het artikel uit het Nieuwsblad.